ಪ್ರಣವನ ಪ್ರಣಾಮ

ತರ್ಕಿಸಿಕೋ ನಿನ್ನ ನೀನೇ,

ತರ್ಕಿಸುವ ಮುನ್ನ ಬೇರೊಬ್ಬನನು,

ಅಂದು ನೀನಾಗುವೆ ಆತ್ಮಾವಲೊಕಿ,

ತಣಿವುದು ನಿನ್ನೊಳಗಿನ ದ್ವೇಷದ ಬೆಂಕಿ

ನೀಡು ದ್ವೇಷಾಸೂಯಕ್ಕೆ ಚಿರವಿರಾಮ

ಅಂದು ನಿನಗೆ ದೊರೆವುದು, ಪ್ರಣವನ ಪ್ರಣಾಮ

ಆ ದುಂಬಿಗಳ ಝೇಂಕಾರದಿಂದ,

ಮನವೆಂದಿತು, ‘ದೊರಕಿದೆ ಎನಗಿಂದು ವಿರಾಮ’;

ನಾ ವಂದಿಸುವೆ ದುಂಬಿಗಳಿಗೆ ಆನಂದದಿಂದ

‘ನಿಮಗಿದೋ ಅರ್ಪಿಸುವೆ, ಪ್ರಣವನ ಪ್ರಣಾಮ’.

ಚಂದಿರನ ಮೊಗದಲ್ಲಿ, ನಾ ಕಂಡೆ ರತಿಯ!

ನನಗನಿಸಿತು ‘ಆಕೆಯೂ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ, ತನ್ನ ಪ್ರತಿಬಿಂಬವನು,

ನನ್ನ ಈ ಕಣ್ಣೆಂಬ ಕೊಳದಲ್ಲಿ, ಕೊರೆವ ಚಳಿಯಲ್ಲಿ’.

ಮನಸೂರೆಗೊಂಡಳು ನನ್ನ ಚಿತ್ತವನು ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ

ಉಳಿಯಲಿಲ್ಲ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಏನೂ ಅವಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟು!

ಹಾಕಿಕೊಂಡೆ ನನಗೆ ನಾನೇ ಒಂದು ಅಲ್ಪವಿರಾಮ,

ಆಕೆಗಿದೋ ಅರ್ಪಿಸುವೆ ಪ್ರಣವನ ಪ್ರಣಾಮ.

ಕೊರೆವ ಚಳಿಯಲ್ಲಿ, ತೊರೆಯ ತಂಪು ಮಂಜಿನಂತೆ;

ಉರಿವ ಬಿಸಿಲಲ್ಲಿ, ಉರಿಬೆಂಕಿಯಿಟ್ಟಂತೆ;

ಸುರಿವ ಮಳೆಯಲ್ಲಿ, ಭೋರ್ಗರೆವ ಪ್ರವಾಹದಂತೆ

ಲಗ್ಗೆಯಿಟ್ಟಳು ನನ್ನ ಮನಕ್ಕೆ, ಕಾಣದ ಮೊಗದಂತೆ, ಕೈಗೆಟುಕದ ಪುಷ್ಪದಂತೆ.

ಆಕೆಗಿದೋ ಅರ್ಪಿಸುವೆ ಪ್ರಣವನ ಪ್ರಣಾಮ,

ಬಯ್ಯದಿರಿ ನನಗೆ, “ಅಯ್ಯೋ ರಾಮ ರಾಮ”                                                                                                  - ಪ್ರಣವ, 18/03/2012